rüyaysa kimse uyandırmasın

eğer bu rüya ise beni lütfen kimse uyandırmasın...

02.05.2010 07:55 de oğluma ilk öpücüğümü kondurdum, kucağıma alamasamda kokusunu içime çektim...

hiç bir şey planlandığı gibi olmadı

cumartesi günü önce komik başlayan, sonrasında hazırlıklarla devam eden bir gündü.

akşam eve geldiğimizde ben artık iyice zorlanıyordum...

gece şekerim yükselince onun düşmesi için gece yarısını geçene kadar oyalandım, börek sardım, çantamı kontrol ettim, vs... sonra birden garip bir akıntı ile karşılaştım, ama dr u aramadım. ben nişan bekliyorum ya pembe:))) yine dolandım sonra yine aynı akıntı...

saat 02:00 gibi tv karşısında uyuklamışım, saat 03:00 de kocacış hadi kalk yerine yat dedi, uslu uslu kalktım, tuvalete uğradımki aha suyum patladı

kocacışa gittim suyum geldi dedim, her gece hadi oğlum patlat gel diyen kocacış hadi ordan dedi, yatmaya kalktı, o yatacak ama suyun hızı artıyor:))) dr u aradım fazla dolanma hemen hastaneye dedi, annemleri kaldırdım, annem o su değil sen idrar yapıyordun demez mi?

yuhhh dedim:)))

neyse kocacış ayıldı, o sırada ben hazırlandım be 04:00 de kadar bizimkileri bekledim.

hastanenin yolunu tuttuk.

hastanede hemen doğumhaneye alındım. alınırken asansör, yerler ben yürüdükçe ıslanarak ilerledik. oradada ebe kalan suyumu boşaltmış oldu muayene sırasında, aha dedim fışkıracak. ama açılma sadece 2cm. miş. beni odaya aldılar. yatırdırlar NTS ye bağladılar. vee ben neden dr yok derken haber geldi, ameliyata 07:00 den önce girmeyeceksiniz? aha neden dr lardan gelemeyen yada uyanamıyanmı var?

güldüler olurmu öyle şey dediler gittiler...

ilk kez arabada gelen sancı, hastanedede gelmeye başladı, seyrek olan sancılar ne zaman öyle sıklaştı anlayamadım bile ki, 3 dk bir olmaya başlayınca ebe koştu geldi, açılmaya baktı ben hiç hareket etmediğim için açılma yok hala 2cm. sancılar aralıksız gibiydiki beni ameliyathaneye aldılar. hemen bir dip not. normal doğum yapacaklar sakın yatarak sancı çekmeyin, sakın.. hareket edin...

ameliyathanede epidural için hazırlıklar yapıldı, ilaç vermek için sancı araları denk getirildi, vee ilaç verilince inanılmaz bir rahatlama başladıki, beklediğim dr um geldi veee bebeğime kavuşma maceramın son kısmı başladı...

bir süre sonra bebepimin ilk ve minicik çığlığını duydum:))) yan tarafa alınınca ilk kez ayaklarını gördüm yeşil ameliyathane örtüleri içinde, yine aynı örtüler ile yanıma getirdiler, kokladım öptüm... o dakika kelimeler bitmişti.... kamera çekiminde soruyor da olsalar ben o sırada oğluma odaklanmış halde başka şey duymuyordum yada konuşamıyordum... oysa o ana kadar heyacandan sürekli konuşuyordum.

sonra oğlumu götürdüler...

bu sefer dışarıda bekleyen babası, dayısının ve anneannenesinin seyredebildiği bir bakım odasında göbeğini kesip bağlamışlar, yine onlar seyrederken temizleyip giydirmişler... onları ben göremedim...

oğlum odamıza gitmiş ağlıyordu ben odama geldiğimde daha kimse yanıma gelmeden üstümü açıp gögsüme bebeğimi koydular emzirmek üzere, aa süt gelirmiki daha derken bir baktım oğlumu emziriyorum:))))) o zevkkkk....

belki çok uzun sürmedi ama o an bana allahın bir lütfu, bir mucizesiydi...

önce onu bana veren allaha şükürler olsun.

sonra dr umuza teşekkürler...

sonra bize kocaman bir aferin iyiki onu yapmışız...

yazacak çok şey var ama sonra paylaşmaya çalışırım...