erkeklere acıyorum

oğlumun hayatımıza girişinin haberini almamızın yıldönümüydü (yaptığımızın yıldönümünüde kutladık kocacışla ama onu buraya yazmadım ayşe a r mandan farkım olsun diye) geçen yıl bu zamanlar onu kaybetme korkusunu yaşıyorduk ve aradan 1 yıl geçti.tombul tombul 1 yıl, dip boyasını geçtim saç boyasız bir yıl. en kocaman göbeklihallerim, hatta sırt yanlarımda sarkmalar başladı galiba... ama takıyormuyum hayır, hatta buna en dikkat eden kişi kocacış bile hiç takmıyor çünkü hayatımızdaki o minicik şey herşeye değiyor. ama bu yıl en çok erkeklere acıdım bunca şeye rağmen. acıdım çünkü ilk olarak karnında oynayan o canlıyı hissedemedikleri içindi, şimdide emziremedikleri için acıyorum. gerçekten acıyorum. gecenin bir yarısı normalde duymadığım bir sese uykumun en tatlı yerinde uyanıyorum evet ama o ses o minicik şeye ait, derdini normalde söyleyemeyen ama anlatan o sese. sonra derdini söyleyemesede açlığı ile geceliği çekebilecek kadar oldu oğlum onun altından emeceğini biliyor ve memesini alıyor cuk cuk... işte o an herşeye değiyor yok böyle bir şey, yok böyle bir zevk işte o zaman orada yatan kocacışa acıyorum o oğlunu seviyor, oynuyor, yıkıyor... ancak benim o an yaşadığım zevki yaşayamıyor...