şimdilik iyiyim...

tansiyon, şeker sıvı gıda sayesinde ayar gitmekte şükürki:)))

dr randevusunu öne almadık, hala önceki prosedür işliyor. o geceki olay benim kulağıma yine bir küpe oldu şimidilik dikkatli gidiyorum diyecem ama öyle değil:))) nasıl diyeceksiniz?

şöyleki

öncelikle annem o geceden sonra acil valiz yapmaya kalkıştı bana kalsa hala yapmazdım sanırım. ben hep son dakikacıyım:))) hele hamilelikte hiç bir şeye özenmeyeceğim, acele etmeyeceğim, vakitsiz yapmayacağım derken, annemin dediği gibi ameliyat önlüğü ile yatardın saatlerce, bebekte gerçekten çarşafla diye söylendi:))) neyse valizi yaparken bir yandan evde yerleşmesi gerekenleri ben, temizliği annem yapmaya başladık. ben kuyruğu doğrultunca doğum sonrası gerekecekleride ayar etmeye karar verdim. babanem sarmaları sardı, annem ütüleri yaptı derken ben eşyalarımı kolilediğim yerden kullandığımdan fazla çaydanlık, servis tabağı neyin çıkarmaya kaşkışınca, hem belki yazlıklar arasından bir terlikte bulur valize onu koyarım diye düşünürken. koliyi annem açtı içincekileri ben yerleştirdiğim için kolinin dibincen çıkacakları çıkarmak için boş LPG tüpün üstüne çıktım. az sonra odasından çıkıp beni orada öyle görünce!!! adama resmen kal geldi, önce ağzı açık kaldı, sonra yok artık dedi, yuh artık dedi, sonra ben bunun fotoğrafını çekip yayınlayacam 40 yaşında doğuma haftalar kala kadın fotoğrafı diye dedi. ben o halde kahkalar içinde kaldım. annem haklısın oğlum ne diyeyim ben buna dedi. kocacış bunun durumundaki kadınlar ah, off ile yerlerinden kalkamıyorken, hiç bir şey yapmıyorken, bunun haline bakın ya... hey allahım oldu adam. olay belki çok büyük görünüyor ama o kadarda değildi. birde dr umuzun geçen kontrolde dediği gibi bunları yapabilmemi aldığım kiloya borçluyum. yani kendime hiç kilo almadım. sadece bebek ve gerekleri kadar kilo almış olmama bağlı. aman hamileler, hamile kalacaklar kilonuza mümkün olduğunca dikkat edin, dikkat edin ki siz rahat edin. gerçekten denildiği kadar alınınca normal hareketleriniz çok az kısıtlanıyor. hani kısıtlanmıyor desem koca bir yalan olur. o kadar karınla yere eğilip ayak parmaklarınıza dokunamıyorsunuz bunu bilin ama, tüp tepelerine falan çıkabiliyorsunuz:)))) bu fotoğraf ta sonra oğluşa gösterilemk üzere saklanıyor... oysa benim tüm çevrem 100 kilo falan alır, doğru dürüst hareket edemez diye düşünüyormuş itiraflar gün geçtikçe geliyor:))) herkes doğuma bir duba olarak giderim, hatta gidebilirmiyim diye düşünürmüş meğersem:)) bu halim herkeslere sürpriz oldu:)) vee yılbaşı gecesi hamileliğimi belli etmediğim düşünülürse şimdi inanılmaz kocaman bir karına sahibim:)) beni bir süre göremeyenlerde şaşkın.
veee sonuç olarak bu akşam itibari ile evde kirli sepeti boş, ütütlenecekler bölümü boş, silinecek cam, çerçeve, kapı kalmadı, her yer silindi, çamaşır suyu ile hijyene kavuştu, bebeşin karyolası kuruldu, cicileri yıkandı ütülendi, dolabına yerleşti, toz moz kalmadı. haaa bu ne kadar dayanır tabiiki dayanmaz ama idare etemek zorunda benim bundan sonr agünlükişler dışında bir şeyler yapmaya niyetim hiççç yok... planlanan bir iki şey olsada, ben genelde müzik dinlemek, kitap okumak, belki biraz oda hafif kesinlikle hafifi dolaşmakla zaman eçirmek niyetindeyim... yaşamımı hafifiletecem:)))))) ha birde doğumdan önce kuaför işim var. doğum tarihi belli olsun öyel hal edeyim dedikçe, kontrole gidip dönemden doğuma girenlerin hikayesini duyar oldum:(
ha birde doğumdan önce kayınvalideme gitmek niyetindeyim. neredeyse her gün ona uürayan kocacış hamile olduğumu söylememiş, doğsun alıp götürürüm dedi:(( bence kötü bir fikir hiç bir anne bunu hak edemez dedim. sen söylemezsen ben gider haber veririm dedim. bakalım.
kramplarım pek yok ama yinede mağnezyum içiyorum iş yaparken ani bir kramp girmesin diye tedbir amaçlı.
oğluşum büyüdükçe hareketleride kuvvetleniyor:))) kocaman kocaman tekmeler atıyor.
onun hareketlerini anlatacak kelimeleri bulmak, o keyfi o hazzı anlatmak mümkün değil.
sanki oğluşumla bir dünya turuna çıktık. her bir durak inanılmaz keyifli, yeni bir macera, ama beni yeni bir maceranın beklediğini bilerek yola devam etsemde bıraktığım her durakta, yaşanan güzelliklerinde tadı damağımda ayrılıyorum o duraktan:))) ama beni bekleyen yeni durakların heyecanıda içimde, beni bekleyen bilmediğim yerlerin heyecanı, merakı içimde yola devam ediyorum. yaşananlardan sarhoş, yaşanacakları meraklı... içimdeki tekmeleri bu kadar sevebileceğimi hiçç düşünmezdim. bir yolculuktan bu kadar keyif alabileceğimi bilmezdim. çokkk uzun yıllardır yaşamadığımi hatta hissetmediğim mutluluğu yaşatıyor bana. nazar değmesinden korkuyorum bazen, bazen bu mutluluğun elimden alınmasından korktuğumdan mutluyum demek istemiyorum. sonraysa bunu bana yaşatan oğluşuma haksızlık olarak geliyor bu. beni ne kadar öutlu ettiğini bilmeli, yaşattığı bu mutluluk burada bir yerde olmalı, o bir gün burada okumalı, hatta ona okuyacağım ilk masla bunlar olmalı, onu nekadar sevdiğimiz, onu ne kadar istediğimiz olmalı...
zaman zaman kocacışın söylediklerine babanem şaşırıyor. kocacış gibi duygularından bahsetmeyen, pek duygusal olmayan biri için söyledikleri heyecanı karşısında şaşkınlığı... evliliğimiz süresince bizi elbette öpüşürken falan görmüşlerdir ancak öyel romantik sahnelere hiçç tanık olmamışlar ki, bizde uzun sürelerle kalırlar bilirsiniz. yinede en ilginç anlar sanırım kocacışın oğlunu sevdiğini, istediğini, özlediğini söylediği o duygusal anlar:)) benim deyimimle koskocaman koca, oğluşunun karşısında bir çocuk duygusallığında:))))))))
evet bebiğim biz seni bekliyoruz hepimiz...
dayısı heyecanlı, anneannesi merakla, büyük ninesi umutla bekliyor
veee tabiiki
biz, kocaman yatağımızın dolacağı günleri bekliyoruz. sepetinide yatağa alıp yatacakmışız, babasının hayali, onun meme emiş sesini taklit edip, o sesle uyumanın keyfini, onu seyretmenin özlemini neredeyse her gece uykusunun arasında uyanıp anlatıyor, sayıklar gibi:))))