1 ayımız

oğluşumu kollarımıza alışımız 1 ayını doldurdu, bize rüya gibi 1 ay yaşattı. ona binlerce teşekkürler, allaha binlerce şükürler...

duygularımı anlatmaya çalıştım, kelimeler yetmesede...

bu arada pek çok soru fiziksel durumumla ilgili oldu, pek çok bayan bunu merak ediyor:))))

ben hamileliğimde 7,5 kilo almıştımki, hastaneden dönünce bunun 6,5 vermiştim. hamileliğimin son 3 ayında şeker diyeti yapmıştım, hastaneden çıkarkende doktor şeker diyeti verdi. önceki yememek, sonraki yemek üzerineydi. hastaneden çıkarken dr um bol bol lahusa şerbeti iç, tatlı ye sakın diyet yok dedi... bende dönünce resmen boşalda semerimi ye durumuna girdim:))) bebeği emzirirken öncelikle buranın yazının gelmesi ilede çılgın gibi terliyor, içim eriyor ve bebeğim emer emmez ben soluğu mutfakta alıyorum. gelsin tahinli pekmez, gitsin üzüm hoşafı, kurabiye, üç öğün yediklerimden bahsetmiyorum bile... bunun sonu nereye varır hiç düşünen yok ama ara ara, daha çokda bana soruldukça aklıma geldiğinde sizlere kilo durumumu da bildiririm:))))

hamile bile kalmadan hep doğum yaptığımda hastaneden eve dönmeden kuaföre giderim derdim hastaneden eve döndüm hatta 1 ayda oldu ama hamilelikte özellikle babanemin istediğini kırmayıp kocamın deyimiyle rapunzel haldeydim. bu konuda lale abla şahidim, doğumdan az önceki halimi gördü:))) 1 ayımızı dolduruken aşımızın zamanı geldi, fırsat bu fırsaytır dedim evden çıkarken iyi planlama yapmak gerek... öncelikle dr ve hastaneye önceki gidişlerimizde öğrendim. benim çıkış saatim için planlama yapmak zor. planlamayı oğluşum yapıyor şöyleki; bebeğim uyunacak, altı alınacak, beslenecek ve uyuyacak ve o uykuya dalar dalmaz evden fırlanacak. çünkü uyandığında hemen meme isteyecek nerede olduğumuzun hiç önemi yok ve başka türlü susturulması mümkün değil. dr a ilk gidişimizde muayehaneye vardığımızda hemen emzirildi, dr bekledi:))) ikincisi daha kötü çıkmıştık ki arabaya binerken çıldırdı, şehrin göbeğinde arabada ben emzirmeye başladım:))) babası bebeğin emdiği memeye bakacak sapıklar için yapılacak bir şey yok diyecek kadar rahat:))) hani sokakta çıkarıp emzirmiyorum ama, arabaya biner binmez usturupla emzirdim. şimdi bu tecrübe ile plan yaptım. o uyuyunca çıktık ama biz şehre varınca sağlık ocağı öğle tatiline girince oraya yakın kuaförüme gitim fırsatı değerlendirdim yani. öğlen hiç kimsede yoktu. içerideki onların özel odasında uyudu annem başında. tam işim bitti uyandı, emzirdim oradan fırladık. fırlarken ben inanılmaz hafifilemiştim tabii:))) artık eskisine göre kısacık saçlarım var, bana kalsa ben çok kısa kesecektim ama kocacış hemen yapma önce gözümüz alışsın, hem başka başka modeller kullan dedi, bende hay hay dedim:;)) neyse fırladık çıktık. annem bir kaç yerde vitrin bakmaya kalktı aman dedim ama sağlık ocağına vardığımızda daha uyanmamıştı, zorla uyandırır gibi yaptık ki aşı oldu, çok ağladı bu sefer. çıktık eczaneden ilacımızı alırken tam uyandı ağlaması artı, tanıdık eczanenin arkasına geçtik emzirme için:))) ))) o uyuyunca hiç kusura bakmayın ben hemen gidiyorum dedim güldüler:))))))) orada hamileliğimi bildiklerindende inanılmaz bir ilgi ile karşılandık, bir sürü hediye aldık:) dayımıza merhaba dedik, döndük. veee sandığımdan çok daha kolay oldu herşey. oğluşumun bu güne kadar ki tüm gezmeleri iş yerlerine oldu:)) erkek adamın ev gezmesinde ne işi var demi ama, adam işine gücüne bakar:))))))

ben çoktan gezmelere başlarız babamınız sayesinde diyordum ki dr, hastane dışında çıkmadık şaşırtıcı:))) ancak ben lahusalık, ve bunun 40 gün sürmesi nedir? neredendir? merak ettim. nedne 40 gün? neden 1 ay değil? yada 2 ay değil? yada ne bileyim 41 gün değil? lohusalık nedir? ama istemedende olsa ona yaklaştım:)) kocacış oğluşu gelince inanılmaz oldu. ben onun çocuklarını sevdiğini biliyordum ama bu kadarını beklemiyordum. kıyamıyor oğluşuna, kalabalığa çıkarmak istemiyor, çok dolaştırıp ısı farkından hasta etmeye korkuyor! inanamıyorum ama öyle... o daha çok küçük diyor.

biz oğluşuma sürkeli onu ne kadar sevdiğimiz söylüyoruz. ona kendimizce şarkı yazıp besteliyoruz. ninnilerimizde çok yaratıcıyız yani. ancak şaka gibi gelecek ama tv de heecanlı bir şeyler varsa, birileri yanında gerildiyse resmen huzursuzlaşıyor sanki... ancak romantik komedilerin müziğinde rahatlıyor gibi:))) bizde ona buna uygn ninniler besteliyoruz. onu sevdiğimizi, ne kadar beklediğimizi anlatıyoruz. evet sizlerinde yazdığı gibi biz o kadar uzun süre onu bekledik ki... o sürelerde kocacış bana hep allah bize bir bebek verecek, hemde öyle bir bebek verecekki bu kaybedilenlerin hepsinin ruhu onda buluşacak inanılmaz bir şey olacak diyordu... ben çok kızıyordum içimden. belki hepsinin ruhu ile ilgili değil ama inanılmaz bir bebeğimiz oldu... kocacışın dediği oldu yani...

ancak böyle bir bebeğim olacaksa ben daha 10 tane doğurabilirim:)) hamileliğimdeki uykusuz gecelerimi, ona bir bir şey olacak diye döktüğüm göz yaşlarını unuttum bile. doğum sancısı uçup gitti, ameliyat sanki hiç olmamış gibi, sanki beni hiç kesmediler :))) zaten dikmediler de yapıştırdılar:)))

günlerim kendimde değil gibi geçiyor. bu gün kendi dr umundan kontrol için randevu alacaktım unuttum, avukatı arayacaktım unuttum. akşam kocacış soruyor yaptınmı diye. benden iş beklemeyin dedim. onca işi yapan, onca organizasyonu 2 dk da yapan, o iş bitirici ben değildim sanki. şapşal bir şey oldum. işin içinde oğlum yoksa salla gitsin modundayım kendiğimden. memnun muyun? kesinlikle evet. bunca yıl yaptığım hiç bir şey bana bu kadar keyif vermemişti. hiç bir şeyin içinde kendimi kaybetmemiştim oğluşuma kadar. şimdi hayat benim dışımda akıyor biz ikimiz başka boyuttayız sanki. evet evet görüntüm tam bir buldukçuk oldum modu:))))))))

bu hafta sonu yada hafta başı büyük abimizde bize katılacak. oğluşum içn gelenler, arayanlar inanılmaz oldu. beklediğim hastanedne göreceğime emin olduğum ama gelmeyenler olduğu gibi, belçikadan kuzenim geldi, abisi geliyor, mersinden misafirlerimiz gelmişti... oğluşum ark edmeiyor olsada olsun, ben sonra anlatırım yada buradan okur belki:)))))

sizde tahmin edersinizki 1 aylık bir anne olarak, heleki son yılları bebek için hamililikle geçmiş bir anne olarak şu günlerde başka şeylerden bahsedemiyorum, başka şey yapmıyorum çünkü. yapmayada niyetim yok:)) hatta aynı şeyleri sürekli yazıyor bile olabilirim. çünkü o şeyler hep aklımda dilimde... sıkılanlar için üzgünüm, aslında üzgünüm değilimde lafın gelişi bir süre daha böyle geçecek, o süre ne kadar olur bilmiyorum.