40 ımızın dr kontrolü

40 ımın dr kontrolüde yapıldı dün.

dikiş almada olmadığından hastaneden beri dr umu görmemiştim, dün dr daydık, aman aman buranın sıcaklarında bittik, resmen bittik.

dün sabah evden çıktık, önce bebeğimin doğduğu hastaneye gittik, onun 6 haftalıkken yapılması gereken 2.kalça ultrasonu yapıldı. kalça çıkığı riski yoktu ama yapılmıştı şçimdide 2.si yapıldı. herşey normal çok şükür beklendiği gibi. oradan çıkıp bir şeyler yedik. aslında her dr a gittiğimizde bir şeyler yediğimzi yere gittik yine ama bu sefer oğluşum karnımda değil arabasındaydı:))) en komiği ise yemek yediğimiz yerin sahibi aaa siz hamileymiydiniz demesi güne damgasını vurdu, oradada güldük, sonrada sık sık aklımıza geldi güldük:))) sonra dr vardık ki, oğluma jest:)) bebekli hastalar sıra beklemiyormuş:))) ama içerideki hastayı beklerken uyuyan oğlum hiç uyanmadı, gözünü açıp dr una bile bakmadı, ayıp ettin dedik ama hiççç oralı olmadı, dr kıyamadı olurmu ayıp o dedesinin evinde ya ondan çok rahat o burayı tanıyorda uyuyor dedi:))) oğluşumu sevdi bol bol koktu, dünyadaki en güzel kokudan daha güze diye diye:))) sonra onu anne annesi ile dışarı aldık vee benim muayeneme geçtik. herşey güzel, hiç bir sorun yok çok şükür, ikinci bebeği bile konuşmaya başladılar orada arada:) yinede sıamer için örnek aldı dr um, bir şey çıkacağından değil ama olsun dedi. dışarı çıktığımızda tipik izmir sıcağı yine bizi bekliyordu. arabada araç koltuğu kullanıyoruz ama, korktuğum oluyor acıkınca durmuyor veee daha önemlisi o sıcakta arabada yüzüne güneş gelmesi sorunu var, malum araba tek yöne gitmediğinden koltuğunu ayarlayamıyoruz vee güneş geldiğinden asıl sorun başlıyor, perdeli araba lazım bize, bunu fark edince anneannesi ile hareketli perde görevi gördük:)) eve gelince hemen hepimiz gibi oda banyosunu aldı, karnını doyurdu, çünkü arabada emdikleirni hemen çıkarmıştı, hemenderin bir uykuya daldı kıyamam oğluşuma.
bu gün se sanırım 4. kez tırnaklarını kesiyordum ki nasıl oldu ise etine kaydı, yani siz siz olun o eti kesmez güvencesi ile satılan makaslara güvenmeyin. normalde aşırı güneşte gözlüklerimi takıp yaptığım işi ben nasılsa öğrendim cesareti ile sanırım biraz daha loş bir yerd euyuduğu halde yapmaya kalkınca, uykusunda canı yanan bebeğim direk katıldıki, hamilelikte bebeklerin katılmalarına rağmen asla nefessiz kalamayacağını öğrenmiş olmama rağmen aklım çıktı. mosmor kaskatı olmuş bir bebekten insanın korkmaması çok zor, hele ilk bebeğinizin ilk günlerinde iseniz yinede soğuk kanlılığımı koruyorumda sonra çokmu duygusuz ve vicdansız bir anneyim ben diye içim içimi yiyor:((( bir yandan kucağımdan ayırmamak istiyorum, ne yani askere giderken mikucağımda sevecem demi ama, diğer yandanda çocuk yetiştirme kurallarında karnı tok, gazı alınmış ve altı temiz bebeği yatağında bırakın uyusun deniliyor olmasıda var????? bilmiyorum kısaca....... ama kucağımdan bırakıp bu hallerini bu mimiklerini kaçırmak... ben babası için bile üzülüyorum, gündüz pek çok şeyi kaçırıyor evde olmadığı için. harika mimikler geliştirdi... :))))
evde hayat hala tam olarak normale dönmedi, hala yeni bebek gelmesinin şaşkınlıkları var üzerimizde... ben düzenli bir uykuya geçemedim, biraz oğlumdan olduğu kadar birazda benim normal hayata geçişte yarattığım baskıdanda oldu, geri tepti. ben gezerim, misafird eağırlarım, kendimede bakarım, ev işide yaparım falan ihtiraslarım sayesinde, geçen akşam kocacış bebek uyurken hemen yat yoksa şimdi bayılacaksın sen dediğinde fark ettim kendime yaptığım baskıyı... yani evet hayat normale dönecek ama öncelikle asla eskisi gibi olmayacak ve bu iş yavaş yavaş olacak bunu kabul etmem gerek. yani bazen aksaklıklar olacak, her yere gidemeyeceğim şu an sonra yavaş yavaş bunlarda normale dönecek ama biz artık 3 kişiyiz yani asla 2 kişilik olmayacak hayatımız. bunu geçen akşam akşam oğluşum biraz keyfi yokken kusmaya başladığı sırada fark ettim. ben uyumaya yatağa yattığımda her sesine fırlamaya başladım, yetmedi uynadığımda kocağımda onu arar oldum yatağına koyduğumu unutup ve gözümü kapadığımda ona bir şey olduğunu düşünüp sıçramaya başladım ki, o an o sorumluluğu, o sevgiyi ve artık umarsız hayatım olmayacağı gerçeği ete kemiğe bürünmüşte karşıma çıkmış gibi oldum. evet eskidende uykusuz gecelerim endişelerim olurdu ama onların hep bir sonu olurdu, bunun yok ama bu endişe şimdi kusuğundan olacak, yarın başka şeyden ama hep olacak. belki hep aynı düzeyde olmayacak bazen çok bazen az ama hep olacak... olsun ben bunu o kadar beklemiştim... ben o kadar bekledim de 3.kez yaşayan kocacış çok mu farklı? hayır değil. o da çılgınlar gibi seviyor oğlunu, ne yapacağını şaşırıyor, onun sesini duyan bebek bir an durup onu dinliyor resmen tanıyor, benim sesimi duyunca yalanıyor ama teyzemin sesi ona resmen ninni gibi geliyor:)))))
şimdi yatağında yatıyor zor bir gaz çıakrma seansından uyuyor. bende telsizi yanımda buradayım. onun yanında çalan radyoyu telsizinden dinleyerek. oğluşum yıllar sonra evimize radyoyu soktu:)))))))))