off ya zaman nasıl aktı
yeni yıl için iyi dileklerden sonra yeni yılın 4. gününe geldik bile...
zaten bu hafta sevdiğim cüce haftalardan oldu bir ileri iki geri misali. ancak şimdi tatilsiz bir döneme girdik bakalım nasıl idare edeceğiz. bayramdı, bayramdı, yılbaşıydı derkene bitti gitti yenisine kadar. şimdi durmadan git gel...
neyse bu gün cuma ik gün daha bunu düşünmemek gerek.
tatil yok diye işe gelmeyecekde değiliz pazartesi ee o zaman boşuna konuşma desenize bana.
yeni yılın ilk günleri aynı eski yılın günleri gibi geçiyor işten çık eve git, yarım saat 1 saat teyzeme çıkıyorum. bu günlerde bu aralara evde olduğu için baldız hanımda sığmaya çalışıyor olmadı o benim eve döndüğüm zamanlarada taşıyor. akşam bitki çayına denk geldi, oda öksürdüğünden bizimle birlikde bitki çayını içti evine çıktı. canı sıkkındı gerçi. o eşinden boşanmaya çabalıyor, otuzundan sonra iş hayatıyla uğraşırken hastalıkla mücade etmeye çabalıyor...
bu günlerde ckardeşime üzülüyorum ama yürümesini öğreniyormuş gibi elinden tutmamaya çabalıyor. düşe kalka öğrenecek diyorum da, bazende ya öğrenemezse, yada tam düşerse korkuları yaşıyorum. düşe kalka yürümeyide zor öğrendi, şimid kazık yememeyi öğrenebilirmi emin değilim.
kocacış dün cenazede idi, annesi ile birlikde gittiler. annesinin teyzenin kızı yada torunu olabilir tanımadığım için bilmiyorum. önceki gün istanbuldan dönerken geçirdikleri trafik kazasında hayatını kaybetti. oraya gittiler. bnen işte idim diyecemde sanki olmasam gidecekmişim gibi.
dün babanem telefon etti kızım kayınvalideni ara başsağlığı dile, belki hatırlar bu dünyada ölüm var diyerek dedi. ben ne yaptım peki aramadım. neden mi 72 yaşında kadın, annesini, babasını, ilk doğurduğu bebeğini, eşini kaybetmiş ve hala dünyada ölüm olduğunu hatırlamıyorsa şu minik evladından küçük bendenizmi hatırlatacağım dedim. aramadım...
annemler bu hafta pek uğramadılar bana, geçen hafta sonu ucundan kıyısından evi topladım, biraz temizledim falan ama ütü işi kaldı belkiyor gerçi ha gayret desem bir gecede bitecek ama gece gece ütü yapmak pek bir keyifsiz iş ama ya... kimbilir belki bu hafta yaparım diyeceğim ama hayır yapmayacağım. yarın biraz erken kalkmak niyetindeyim. sabah evi toplarım. anneme inerim. şehirde biraz gezinirim. kim bilir aklıma gelir başka yerede uğrarım. ancak her akşam eve karanlıkda girdiğimden akşam üzeri eve gelmek ve güneş varsa ki şimdi var yarında olursa onu batırırken yeni başladığım kitabımı okumak biraz müzik dinlemek istiyorum.
ha güneş erken batıyor ya, belki yemeğe kadar o sırada ütü yapabilirim. o olabilir.
asıl sorun kombi şirketi, projeler basit bir nedenden dolayı onaydan dönmüş ama bize haber veren yok. şimdi o sorun düzeltilecekde, onaya gidecek gelecek ben abone olacağım kombi takılacak ve gaz verilecek. bu durumda bu kış bitecek. bende alın kombinizi münasip... hani oturak yapın kendinize dedim bir bakıma, bak şimdi bile konuya sinirim bozuldu. ne gıcık bir şeydir ya sitede kombi satacaz diye kendileri yırttılar şimdide işlerini takip etmekde zorlanıyorlar. dün sabahTa bu konuşmadan önce eve gelmişler gelmişler. biz kombinizi monte etmeye geldik diyerek. kocacışda tam cenaze için evden çıkacağından müsait olmadığını randevu almalarını bizim evd edurma şansımız olmadığını vs... söylemiş bizim planımızda annemler gelip bekleyeceklerdi. ama o projeden habersiz demiş, annemi çağıracak da vakti olmadığından zamanında çıkması gerektiğinden başından savmış ama günü uzatıyoruz diye üzülmüş. akşam olanlardan habersiz bana anlatıyor, geçmiş olsun dedim. bizim kombinin takılacağı yerde şimdi annemin eski tüplü şohpeni var geçici onu takmıştık banyo yapmak için. o sökülecek kombi takılacak. ve eğer dün kocacış müsait olsaydıda kombiyi taktıraydı biz belkide aylarca sıcak su yüzü göremeyecektik yıkanmak için düşünsenize... gerçekden geçmiş olsun bize.
hani zaten klima ile ısınmaya çalışıyor, iki kişiyizi diyerek gereksi zodaları kapatıyoruz falan da birde olaki sıcak suyumuzdanda olsaydık...
allah korumuş dün bizi yoksa donacaktık bu kış...