NEFES ALIYORUM

nefes alabiliyorum. her ne kadar dün gece yine destekle uyumuş olsamda nefes alabiliyorum. dün gece yatana kadar iyi gibiydim, idare ettim ancak başımı yastığa koyduğumda göğsümdeki hırıltıyı duydum. kalktım pompalarımı sıktım önce yarımşardan sıkmayı denedim. olmadı birer yarım daha. vicdan azabı hala bitmedi, ama yinede dr un dediği kadar sıkmadan idare etmeye çalışıyorum. derdim kendimi tedavi etmek değil, belkide hayatımda ilk kez. çünkü kendisine, hastalıklarına dikkat eden, en ufak bir belirtiyi bile kaçırmayacak kadar kendini tanıyan ve tedavilerini aksatmayan biriyim. bunlarıda aslında ileride daha çok sıkıntı çekmeyeyim diye yapan biriydim. şimdi ise tek derdim bebeğim oldu, tedaviyi yada çektiğim sıkıntıları falan düşündüğüm yok. bebeğe yetecek kadar nefes alayım, bebeğe yetecek kadar uyuyayım, bebeğe yetecek kadar... neyse akşam tam bu ilaçları aldım uyuyacam ki, bu sefer kocacış uyandı ki hasta. kabus gibi değilmi. iki gecedir benim başımda beklerken kendine hiç dikkat etmediğini biliyordum. ona da demeye çalışmıştım ancak, o sırada pek konuşabildiğimde söylenemez. kocacışında beni dinlemeye niyeti olmayınca... ben örtünsemde, o tv nin karşısında üstü açık, oturdu, haliyle benim sakin olduğum dk larda içi geçti falan... ve daha kötüsü daha önceki hastalığından ilaçta kalmamış evde. yataktan kalktık bir şeyler bulmaya çalıştık, bitki çayları yaptık, şimdi belki çok kötü değil ama yinede hasta...onu terletmek için elimizden geleni yaptık. öğleden sonra ben banyodayken uyudu, ben çıktığımda terli uyanmıştı... o terli uyanmış, ben banyodan yine tıkanık çıkmıştım. gülermisin ağlarmısın... annem bu sefer hala sakinliğini koruyor. neyse kocacışın üstünü değiştik, ben üzerime bir şeyler giydim. ilaçlarımızı aldık...

herhalde solunm yollarımdan son 20 yıldır bu kadar hasta olmamıştım. eskiden bademciklerim yüzünden çok hasta olurdum. sık sık ateşlenirdim, boğazım şişerdi... sonra 1989 yılında üniversitedeyken, artık ilaçlar uzun bir süre etkili olamayınca badenciklerimi aldılar. ondan sonra pek hastalandığım söylenemez o kadarki 20 yılı aşkın süredir belki ufak nezleleri değil ama gerçekten hastalandıklarımı, dr luk hastanelik olduklarımı neredeyse tek tek hatırlıyorum o kadar az yani. ve her biri içinde elimde olmasada gerçekten nedenlerim var. mesela birinde bir kış sonu arazi çalışması sırasında yağmura yakalanmış ve sonrasındada rüzgarda kalmıştım. bunun kadar geçerli nedenler yani.. şimdi ise???... geçen sene alerjilerim ültiker olarak karşıma çıkmıştı, bu senede bu şekilde geldiler diye düşünüyoruz. hani alerjilerin değişken olduğunu falan biliyoruz ama bu kadar hızlımı?

ay ne çok hastalık yazdım... dediğim gibi kocacış ilaçlarını içti, terledi, iyileşmesede biraz rahatladı. ben nefes alıyorum. ama tüm bu süre boyunca oğlumuzu ihmal etmemeye çalıştık ikimizde. onunla hep konuştuk onun bizimle şu anki tek iletişim şekli olan hareketleri hatta tekmeleri için ona yalvardık. yine karnıma dokunduk, oradan onu sevdik. ikimizde tüm sıkıntılarımız içinde en çok ona ilgi gösterdik. o kadar ki bu durum annemi bile şaşırttı:)))) ben hiç bu kadarını görmedim dedi. ama biz uykumuzdan uyandığımızda bile oğluşumuzu kontrol ediyoruz. artık ben bile alıştım. babası gece uykusundan uyanırsa, elini karnıma koyuyor ben uyuduğum için belki konuşmuyor ama o oynaya kadar orada bekliyor oğluşunun hareketini hissedince uyuyor ancak.