MAVİ BEBEK PANTOLONU VE YAŞLI BABANEM

bu gün anneannesi oğluşuma mavi bir pantolon aldı. zara baby nin 6-9 aylık bebekler için pantolonlarından:))))) çok güldüm daha dün ilk bady sini aldık, hop 6 aylıklarını aldık derken. annem hızını alamadı 1,5-2 yaş içinde bir tane rengini beğendi diye aldı:) sonra ben sen ne yaptın dedim, evde babanem yok artık dedi, tamam tamam değiştiririm, küçüğünü alırım demek zorunda kaldı:)))) güne damgasını bu vurdu:))))))

aslında bu gün keyifsiz uyandım, ama kocacış çarşışa inerken bende hamilelik haftası raporu almaya indim onunla, mahkemeye verilmek üzere. geçen sefer gittiğim klinik biz veremeyiz diyerek bir sürü şey anlatmıştı, aynı klinik daha önce ilaç raporundada sorun çıkarmıştı, kliniğin 2 dr u aile dostumuz olduğu için ve labratuvarı iyi olduğu için gidiyordum, daha doğrusu gitmeye çabalıyordum ama sanırım ilişkimizi bir süre askıya aldım:))))))) neyse oradan aile hekimine uğradık, son dr kontrolumdeki ultrason sonucuma göre yazdı verdi raporu. ayrıca tetanos aşımın ve şeker yükleme tahlilimim tarşhini konuştuk, ayrıldık. annem ve teyzemle buluştuk. çarşı yaptık ama sanırım biraz abarttık 2,5 saat dolaştıktan sonra annemlere kendimi attığımda gözlerimde simler uçuyordu, hatta gözüm kararmaya başlamıştı. bir şeyler yedik, babanemle lafladık. laflarken bir önceki gün babanemin bir kez daha düştüğünü öğrendim. annemin temizlikte kolidorda bıraktığı paspas kovasını görmemiş takılmış, nasıl olduysa kava sallanmamış, dökülmemiş ama bizimki burun üstü uçmuş yere:( yüzünün elmacık kemiğini, dizini, elini, alnını falan çarpmış, burnu kanamış hemen buz koymuşlar. bu gün görünürde bir şey yok ama, geçen sefer bende düştüğündede morlukları bir kaç gün sonra çıkmıştı, inşallah şimdi olmaz öyle bir şey. kıyamam bebeğim çok ağlamış, bu günde ağladı. yaşlılıktan dem vurdu, rahatsızlık, sıkıntı verdiğinden dem vurdu. kıyamadım bir kaç kelime söyledim ama onu rahatlatamadım. düştüğüne üzüldüm ama bir şey olmadığını gördüğümden üzüntüm hafifledi. ancak moralinin haline daha çok üzüldüm hiç kimsenin kendini böyle hissetmesine kıyamam ben... sonra düşündüm allah nasip edip oğlum doğduğunda ve allah uzun ömür versin benim yaşıma geldiğinde ben babanemin şimdiki yaşına yaklaşmış olacağımı düşündüm... ve kendiminde böyle hissedebileceğini düşündüm... kıyamam ben ona ama elimden bir şeyler gelmiyor. hafta sonu yada önümüzdeki hafta bana almaya düşündüm. ancak bana gelince babanem çok mutlu olduğu halde, annem olmuyor. annemler şehrin göbeğinde oturuyor ve annem sürekli dışarı da bir planları bir işleri var. bense kırsalda oturuyorum. benim evden öyle hop dışarı çıkılmıyor. bende öyle çok çıkmadığımdan benim için uygun, ben çıkmadığımdan bende kalınca babanem içinde uygun. evlerinde yanlız kaldığından sıkılıyor. ancak evinde sürekli kendini yollara gezmelere atan annem için benim evde olmak sıkıcı... yani her durumda birileri memnuniyetsiz... :((((((

eve gelirken daha yolda başım ağrımaya başladı ki, eve geldiğimde reflü bir kez daha beni ziyarete geldiğini haber vermeye başladı, kendine özel o öksürükle... zar zor yemek yedim ki ardından ilacı içtim. ama tam etki olamadı hala:(

gerginlik bana yaramıyor.

zaten asgaride hamilelik ruh halinde endişelerim var, sağ salim doğum yapmak, bebeğin ihtiyaçlarını karşılamak ile ilgili endişelerim var elbette. onlarla baş etmeye çalışıyorum. birde yenileri eklenince... ee birde uzun süredir işsizim. bu durum beni hem çok rahatlatsada, yinede çalışmanında kendince avantajları vardı. onu kafama takmasamda olmuyor işte... yıllardır kendime ait bir gelirim olmasına alışmışım ayrıca. böylesi ı-ııı bana göre değilmiş...

şimdi kendime sakin bir şeyler bulmalıyım tv de seredecek, hatta mümkünse birazdan fazla keyiflide olmalıki kendime ona kaptırıp bunları unutayım. yada bu gün alınan mavi pantolunu ve onu giymesini planladığımız şimdilik içimde kıpırtılarını hissettiğim oğluma konsantre olmalıyım endeşesizce:)))))))))