KOCACIŞIMMMM

pazartesi gününü evde geçirdim.

sabah planlanandan erken kalktım kocacışı geçirdim. nasılsa uyurum dedim. kocacışta bana nohutlu ekmekten ekmek arası yapmış, yanına sütümü ısıttım, balımı koydum kahvaltımı yaptım. erken dedim teyzemi aramadım. ama o sırada inanılmaz bir koku eve yayıldı, ne olsun banyodan rezalet bir koku yayılıyor inanılmaz kötü bir şey. geröi sanırım benim alerji krizim sırasındada bir kaç kez olmuş ama ben bilmiyorum:) neyse ben banyo temizliği ve hijyenine girişince teyzeme yetişemedim, o çıkmış. sonrasında çamaşır yıkadım, kendimi yıkadım:))))))

kalan yemeklerle öğle yemeği yedim.

öğleden sonra sabah eksik kalan uykumu uyudum, ve güneşe rağmen dışarı çıkmadım.

sonrasında teyzem geldi, kahve keyfi yaptık. lafladık. biraz güldük, biraz dedikodu yaptık.

dedim ya bu gün temizlik modundaydım, yemek yapmamıştım. kocacış levrek getirdi, fırında yaptı, bende hazır yemeği yedim. ancak hala balık sevmiyorum:( onun yerine kırmızı eti sevmeye başladım. hala dünakşam kocaıcşın yaptığı bınfilenin tadı damağım, ama balık ı-ııııı... :(

yarın için canım tereyağlı ve ballı ekmek çekti, kahvaltı planını şimdiden yaptım yani:)

birazdanda hause un akşam gezmesi nedeniyle bu geceki seyredemediğim özel bölümünü seyretmeyi planlıyorum.

hala bebek hareketleri için endişeliyim. hala netlikle hissedemiyorum. aklım oynuyor ama kimseye bir şey demiyorum. neden mi? çünkü dermiş gibi oldum ama; kocacış, annem herkes durmadan sormaya başladı. hoş kocacış hala budan vazgeçemedi. hani eve gelip sorması neysede: gece uykusunda uyanıp soruyor, sabah evden çıkarken soruyor, gündüz telefon edip soruyor ki iyi dediğim halde, yok ben hala tam hissedemiyorum desem ne olur... birde ben zaten sıkılıyorum şimdi birde herkesi germemeye çalışıyorum. ama her fırsatta ona hareket etmesi için yalvarıyorum... ben onun hareketlerini nasıl özlemle beklediğimi anlatıyorum. hareket etmesi, benimle kurduğu iletişimi sürdürmesi benim için ne kadar önemli anlatıyorum. herkes hareket edeceğini, bu yüzden uyuyamayıp, rahatsız olacağımı söylediği halde, ben ona bu rahatsızlığı keyifle beklediğimi, ve çok rahatlayacağımı anlatıyorum:)))))

veee beni en çok duygulandıran yine kocacış oldu.

biz kocacışla çok gezdik, çok eğlendik, çok birlikte olduk, çok çılgınlıklar yaptık. hani bu halimizdende hiç rahatsız olmadık, aklımıza eseni, estiği zaman yapmaktan çok memnunduk. iki çocuk babası kocacış, benim sevgilimdi. bende öyle hanım hanımcık kıyafetleri, renkleri sevmeyen, hareketlerden hoşlanmayan sevgilimdi. birbirimizi hep arzuladık ve bir yerde bir bebek istedik. nasıl olduda istedik bilmiyorum, bizim o yaşadıklarımıza pekde uygun bir istek değil gibiydi.

ama geçen akşam bana karnımın ne kadar büyüdüğünü ve büyüyen karnımın ve hamileliğin bana ne kadar yakıştığını söylemesi ile şok oldum. bu güne kadar fazladan 1 kg almamdan yada bir yerimdeki yağdan hoşlanmayan; dekolteleri seven, g-string ipli bikinilerime iltifat eden kocacış. büyüyen göbeğimden hoşlandığını söyledi. o kadar güzel söyledi ki içten ve doğru olduğundan hiç şüphe etmedim ve çok etkilendim. benim kocacış ne zaman, sadece sevgilim olmaktan çıktıda, aile babası oldu, ne zaman bu kadar duygusallaştı.... ama harika bir duygu. onunda bizimle birlikte olması, bunları bir yerlerinden paylaşması harikaydı... diyecek kelime, anlatacak kelime bulmakta güçlük çekiyorum. o anki duygularımı anlatamıyorum... teşekkürler aşkım; bebek için kardeş kardeş yaşadığımız bu aylar içerisinde hala böyle duygular hissedebilecek kadar insan olduğun, erkek olduğun için teşekkürler... bebeği bu kadar istediğin özlediğin için de seni sanki bir parça daha fazla sevmeye başladım. bir gün bebeğimize bunu anlatmak isterim. onunda böyle bir erkek olabilmesini, onunda böyle hissedebilmesini için, öğretmeni isterim, onuda bu şekilde eğitmeni isterim...
teşekkürler...