NEGATİF

sabah çokda erken olmayan bir saatte kalktım. aslında annemler geldiğinden beri sabah kahvaltım çok geç saatlere kalıyor, bunu hiç istemediğim halde dinletemiyorum. onlar benim uyumamı istesede, ben bu durumun beslenme düzenimi bozulmasını istemiyorum. dünkü haberle bu konu dahada önem arz etti, çünkü öğünler kaymaya başladı, bu nedenle bazıları aksamaya başladı... bu da istemeyen bir durumken son durum itibari hiç istenmeyen oldu. ancak bunu ifade ettiğim sırada annem garip bir savunmaya geçmeye başladı. anlamıyorum onu, yani başlıyor işte ben sen uyu dedim de seni rahatsız etmek istemedimde, gece geç yattın diye düşündümde. sinirlendim çünkü en sinir olduğum şey dürüstçe biz erken kalkmıyoruz diyebilecekken, benimle ilgili bahaneler uyduruyor. neyse kocacış hazırlan deyince aslında evde çok iş varken o da hazırlandı benimle diyetisyene geldi, işimiz hemen bitti 1800 kalorilik diyet verdi. şeker ve şekerli her şeyi yasaklamışken, sadece ekmeği beyaz ekmek yaptı. oradan karşıdaki hastanede yatan amcamının gelinini görmeye gittik. biz gittiğimizde hala ameliyata alınmamıştı ve morali çok bozuktu sürekli ağlıyordu kıyamam. o nedenle ben fazla kalamadım. eve dönünce ben nedense uyuklamaya başladım. bu sırada annem geç kaldığımızdan, temizliğin yetişmediğinden, ... bir sürü şeyden şikayet etmeye başlayınca benim sinirler artık kaldırmadı, başladım ağlamaya, bağırmaya... benim artık annem bile olsa kimseye çekemeyeceğimi çünkü yeterince sorunum olduğunu ve bu sorunlardan kimseye şikayet etmediğim halde, bu durumumda böyle anlamsız şeyleri çekmeye mecbur bırakılmamı hak etmediğimi söylediysemde bunu oldukça kötü bir tonda, halde söylediğimde gerçek. ben merak ediyorum hiç kimse annesi ile böyle çekişmezmi, şu blogları bu kadar gezerim, ne kızları ile çekişen anneler var yazan, ne de annesi ile çekiştiğini yazan kızlar. yani herkesler harika geçiniyor da bir ben mi saygısızım, geçimsizim merak ettim. neyse sonrasında bebekte pek hareket etmeyince oldukça gergin geçirdim. bu hareretin nedeni de annemin günüydü. annemin akrabaları ile günü oluyordu ya, hani bende bir kaçına gitmiştim. annemde bende olunca, gün sırası onda olunca, bende bir kaç gününe gitmiş olduğumdan bunu bende yap dedim. hem bende gittiğim için onları ağırlamış olurum, hemde sen eve koşa koşa gitmek zorunda kalmazsın diye. iyide o zaman benim evin temizliğide anneme kaldı. aslında yapılacak pek bir şeyde yoktu, pek çoğu yapılmıştı. bir süpürge tutulup paspaslanıp, toz almak kalmıştı ama sanırım kafasında büyüttü pek çok şey gibi... neredeyse herşeyi kafasında büyütüp olay haline getirip, üzerine gereksiz yere uzun uzun konuşuyor. ama dedim ya şu aralar kimseleri mutlu edecek, alttan alacak halde değilim... belki bu güne kadar yapıyordum ama şimdi zor... hamilelik ruh hali, bu hamilelikten önceki kayıplarım, bunda yaşananlar ancak altından kalkabilceğim şeylerken lütfen yeni bir yük istemiyorum. bana benim hayatımı kolaylaştırmak için geliyorlar ama kaprisleri ile... bende hayatım sadece evin temizlenmesi, yemeklerin yapılması ile kolaylaşmıyor diyorum. bozuluyor... ama gerçekten öyle...

bu günlerde birde gaz sıkıntısı tekrar bizimle yine bir kez daha:(

bu gün oğluşum yine tekme atmadı:(( babası geldiğinde epey uğraştı, müzik dinletti ama tekmeleri gelmedi:((( lütfen bebişim beni endişelendirme hadi buradayım de, iyiyim de bana, kocaman bir tekme atda rahat uyuyayım...

şimdi bir duşalıp kitapımı alıp yatağa uzanmak niyetindeyim...