hala evdeyim,

pek gelen giden yok. bu kış bu geliş gidişler ciddi sekteye uğramış durumda.

bu gün teyzemde nezle olmuş oda uğramıyor.

bende evde yat yuvarlan modundayım.

cuma günü dr gitmek için çıkarım artık inşallah.

ve dilerim kaç haftalık hamile olduğum kesinleşir artık. o naıslmı oluyor şöyle oluyor efendim. SMT (son tarihinize göre) bir hafta hesaplanıyor. ancka benim gibi planlı programlıysanız hangi olduğunu bilirsiniz, ve ultrasonda ona göre hafta verir o hafta benim diğerine göre 10 gün büyük. çünkü erken gebelik. ama haftaneye gittiğinizde ilk duruma göre konuşuyor ebe ve hemşireler. ancak bundna sonra hangisini konuşacaz bu efer dr la konuşmalı:)))))) 10 gün çok mu önemli yok değil tabiiki de. ama hani olmuyor böyle sanki haftasını bilmeyecek kadar ilgisiz yada cahil anne adayı olarakta görünmek hoşuma gitmiyor...

ee malum sürekli evde olunca yazacak yeni haberlerde pek olmuyor.

ne yazayım salona gittim uzandım tv seyrettim, kalktım mutfakta su içtim... bunlarımı yazacam?:))))))

evdeki konuda bol bebek. oynadı oynamadı. rahatsız olur olmaz. bunları konuşuyoruz. ona benden sonra çok en çok kocacış dokunuyor ama en çok kocacış konuşuyor... bana annemin dokunmaktan korkması garip geliyor. hayatım boyunca hiç bir hamile karnına dokunamadım ben, belki yanlışlıkla ama bilerek ve kasten hiç. iyide iki çocuklu annem de dokunamayınca epey gülüyorum. dokunamıyoru geçtim kocacış dokundukça annemin aklı oynuyor. onun aklı oynadıkça babanemde kocacış çok sıkıyor sanıp rahatsız etmeyin bebeği diyor:))))))

boşuna hamile kıyafeti derdine girmişim ben sanırım:))))) bu gidişle pek gerekmeyecek:))) dr dan dr a gerekecek gibi::)))))))))))

tv de seyreceklerimin deki eksiklerim tamamlanmış olacak ki, artık seyedecekler seyrekleşti gibi:)))

gerçi annemler varken bir yandan dera baykal, diğer kanalda marta stuvart seyrediliyor:) ama eskiden olsa hemen bir koşu kalkıp yapacaklarım için şu an kılımı kıpırdatmıyorum. anlayacağınız pek bir miskinim.

geçen gün yaşadığım rahatsızlıktan sonra çok korktum. bebiş rahatsız olmasın rahat etsin diye dolanıyorum. tahliller, hastalıklar, düşmeler, beklenen sonuçlar derken bir başka tatsız kötü haberle ani bir kasılma yaşadım, yaşadığım kasılma malum başlamış reflümlede birleşince bir anda mide ve karın kaslarım beni terk etti. uzun süren bir sorun (istifra ile başlayan) yaşarken en büyük korkum bebeğin rahatsız olması, ben hiç bir şeyden rahatsız değilim yeterki o rahatsız olmasın, o rahat etsin.

hep diliyorum, o bizi sevsin, bizimle olmak, bizimle kalmak istesin diye.

vee onun için en büyük dileğim herşeyin hayırlısı olsun, şu anki yaşamınında, hayırlısı ile doğumunda, doğumundan sonra her şey onun ve bizim için hayırlı olsun...

ve tüm hamileler, tüm bebekler, tüm çocuklar için...