SUÇLULUK DUYGUM

bu gün güneşe uyandık, aslında gece soğuk geçmiş, hatta gece uykusundan kalkan kocacış kapattığımız kombiyi açmış ta sıcak eve uyandık, dışarıdada güneş olunca, hadi dedim beni bu gün dışarı çıkar, kaç gündür cezamı usu uslu çektim demi ama:)))

ama kazın ayağı öyle değilmiş çıkınca anladım. tam kış güneşi varmış dışarıda, evde canım önünde bizi yakan güneş dışarıda hiç ısıtmadı, dolayısıyla ayazda dolanmadık, araba ile şöyle bir markete girdik çıktık. aslında eskiden hava kötü olunca yürümek için aşlışveriş merkezine giderdim ben, şimdilerde oda malum kalabalıklara girmemek adına kalkınca; havada soğudu ben yürüyüş bandı alayım dedim. evde spor için bisiklet var neden onu almışızda yürüyüş bandı almamışız ki? neyse, şimdilerde bisiklete binemiyorum da, eskiden de pek sevmedim sanırım.

market inanılmaz kalabalıktı, zar zor dolandık. kocacış ben kalabalıklardayken biri karnıma vurcak diye korkuyor. onun bu korkusu ve benzer endişeleri karşısında suçluluk duyuyorum. ilk evlendiğimizde onun zaten 2 çocuğu olduğu için bir çocuk daha istemez; olaki istedi ama heyecan duymaz, ben incinirim sanmıştım ve ilk hamileliğimi sudan sebebleri bahane göstererek sonlandırmıştım. aslında sanırım sonradan bu günahları ödedim diye düşündüm hep. sonrasındaki sorunlu hamileliklerimde ise istediğini gösterme şansını uzun süre bulamadı, daha sevinme şansımız olmadan sorunları başlıyordu hamileliklerimin. bunda ise istediğini görebildiğim gibi, benim için olduğu kadar bebek için endişelenmesi içimi bir hoş ediyor. mesela, ayağını kıvarma bebekrahatsız olur, eğilme bebek rahatsız olur, onu ye, bu tuzlu yeme diye ben unuttuğumda bile hamileliğimi hatırlaması, bebeği düşünmesi, bazen paranoya edip sadece beni mutlu etmek adına böyle davrandığını bile düşündüğüm oldu. ancak ne zaman uykusunun içinde bile endişe duyduğunu gördüm... uykulu haliyle beni kontrol etmeye başladı, uykusu içinde el yordamı ile beni kontrol edip, yüzü koyun yatma diye uyandırması, ... o zaman ikna oldum, o zamandan beri düşündüklerim için suçluluk duymaya başladım...

marketten döndüğümüzden beri başım ağrımaya başladı, parasetamol aldım hatta yarım aldım. biraz iyi gelir gibi oldu. bu gün günlük iğnemi olmuyorum. yarında olmayacağım sanırım baş ağrılarım uğramaya başlar... salı günkü duruma göre gerekirse hastanede yapılacak... bu iğneler başka sebebler içinde olsalar, bana kendimi iyide hissettiriyor aslında...

bu arada annem nezle oldu, aramıza artık babanem oturuyor. dilerim daha kötü olmaz, yarın sabah dr unu görmeye gidecek. dileriz enfeksiyon, virüs yoktur. aksi halde bizde kalamayacak ve daha kötüsü her ikimiz içinde nasıl bir çözüm buluruz bilmiyorum. onunda bakılması gerekirken, benimde hastane dönüşü değil ona bakmam, benim bakıma ihtiyaç duyduğum dönem olacak. yazık onlarda ben hastaneden geldiğimde dinlenebileyim diye bana gelmişlerdi, şimdi... bakalım. bu gün kocacışla ona pek iş yaptırmamaya çalıştık. evdeki bir kaç ilaçtan verdik. bitki çayları yaptık ama pekde iyileşme görüşmedi bence ne yazık ki:(

bu arada kıyafet sorunumu kısa vadede çözdük. eksiden alınmış, hani bir zamanlar daha böyle taytların moda olduğu zamanlarda ama benimde neredeyse "0" beden olduğum dönemlerde alınmış olanları çıkardım. onların belindeki kemerleri çıkarınca tam şimdiki halime uygun oldular:)) birde yine kendi bol ama kemeri o zamanlar daki bana uygun olan bir taneninde kemerini çıkardık. ancak o, o kadar bol olduki ona daha sonra hamile pantolonlarındaki bel ekini yapabilirsem giyilir oldu... lale ablanın tarif ettiği elbiseyide yaptık. şimdilik en azından bir kaç şey çıktı:) zaten daha çok akşamları kocaman göbeğim oluyor. sabahları hafif bir göbeğim varken, her öğünden sonra giderek şişiyor:))) gece kocaman oluyor:)))))))))) yani, kocacış birazdan beni yine dik durmam göbeğimi ezdiğim dolayısıyla bebeği ezdiğim için uyarmaya başlar çünkü yine göbeğim kocaman:)))))))))))))